Πολλή ανατολή φέτος. Πάρα πολλή. Και αν ο Korwar έχει ρίζες από την Ινδία και ο Shalabi από την Αίγυπτο οι Širom είναι από μια άλλου είδους ανατολή. Είναι το σταυροδρόμι της δύσης με την ανατολή, βορρά και νότου. Δεν είναι ούτε στα Βαλκάνια ούτε στην κεντρική Ευρώπη. Έτσι και η μουσική της μπάντας μένει μετέωρη ανάμεσα σε πολλούς κόσμους. Χρωστά όμως περισσότερα στην μουσική ιστορία της ανατολής, όχι κάποιας μακρινής σε μας αλλά μάλλον πολύ κοντινής, κοινής θα έλεγα, κληρονομιάς της Οθωμανικής περιόδου. Ή τουλάχιστον κάτι τέτοιο μου φέρνει στο νου η μουσική τους. Οι τρεις μουσικοί μοιάζουν με υφαντουργούς που υφαίνουν ρυάκια χαράς (
maestro kneading streams of joy) ή απλά πολύπλοκους ήχους και ηχοτόπια. Μεταξύ τους παίζουν περίπου 35 όργανα από βιολί μέχρι μπεντίρ μέχρι μπουκάλια και κατσαρόλες. Το
A universe... όπως και το αγαπημένο
I can be a clay snapper έχει ευφάνταστους τίτλους (low probability of hug!) και καθηλωτική μουσική που μπορεί να ακούγεται σαν νοσταλγική παλιότερων εποχών εντούτοις πηγάζει από πανκ αισθητική, κινείται σε αυτοσχέδια και τζαζ μονοπάτια, γυρίζει όλο τον κόσμο για να καταλήξει πάλι στο κέντρο της.
