Πρόκειται για νορβηγικό συγκρότημα που παίζει πειραματική τζαζ-φολκ μουσική. Οι μόνοι άλλοι νορβηγοί μουσικοί που ξέρω είναι οι Jaga Jazzist της Ninjatune και ο Audun Kleive τον οποίο ψάρεψα από ένα παζάρι του Βερολίνου χρόνια πριν και ο οποίος μίξαρε ανάποδα τα κομμάτια του.
Μην απογοητεύεστε η μουσική των Huntsville είναι το ίδιο απαιτητική με του Kleive ή του Nobukazu Takemura. Μπορεί η σύνθεση κιθάρα, μπάσο, κρουστά να ακούγεται μπανάλ αλλά εδώ ακριβώς θα πρέπει να κοιτάξετε πέρα από την επιφάνεια. O Ivar Grydeland και ο Tonny Kluften εκτός από κάθε είδους κιθάρες και μπάσα παίζουν και various instruments... Ενώ ο τρίτος της μουσικής παρέας, ο Ingar Zach μαζί με τα κρουστά παίζει λέει και κάτι περίεργα πράγματα όπως sarangi box, sruti box και drone commander (αυτό το τελευταίο το θέλω!)
Αν με ρωτάγατε μετά από όλα αυτά θα έλεγα ότι οι τύποι παίζουν κάτι μεταξύ big band jazz funk με αφρικάνικους και λατινοαμερικάνικους ρυθμούς. Αλλά η μουσική των Huntsville, ειδικά στο Pond είναι τόσο μίνιμαλ που πρέπει να αφιερώσεις χρόνο συγκεντρωμένος μόνο σε αυτή για να μην καταντήσει background noise. Και αυτό ακριβώς κάνω εδώ και μήνες από τότε που τους άκουσα στις Μουσικές Ανασκοπήσεις του radiobubble.gr. Δεν υπάρχουν γεμάτες συνθέσεις και στοιβαρά ριφ αλλά επαναλαμβανόμενοι ρυθμοί για πολλά λεπτά και μερικές μακριές στιγμές σχεδόν ησυχίας. Οι κιθάρες όταν δεν ξυπνάνε από τον λήθαργο του επαναλαμβανόμενου βόμβου βρίσκονται διακριτικά στο περιθώριο ενώ τα κρουστά -όποια και να είναι- δημιουργούν το κύριο σώμα του δίσκου.
Δεν είναι εύκολοι οι Huntsville γι' αυτό και δεν θα δείτε το Pond σεπολλές λίστες καμία λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς. Αλλά αν έχετε το χρόνο να καθήσετε σε μία πολυθρόνα με τα ηχεία μπροστά σας -δεξιά και αριστερά- χωρίς άλλη απόσπαση ε, τότε θα σας αιχμαλωτίσουν.
ΥΓ: Αξίζει να αναζητήσετε και τις σόλο δουλειές των μελών...
ΥΓ2: Καθώς ολοκλήρωνα τα παραπάνω πέφτω ως εκ θαύματος στο παρακάτω βίντεο. Συναυλία των Huntsville στην Αθήνα με τον Νίκο Βελιώτη στα ...live video
Αν με ρωτάγατε μετά από όλα αυτά θα έλεγα ότι οι τύποι παίζουν κάτι μεταξύ big band jazz funk με αφρικάνικους και λατινοαμερικάνικους ρυθμούς. Αλλά η μουσική των Huntsville, ειδικά στο Pond είναι τόσο μίνιμαλ που πρέπει να αφιερώσεις χρόνο συγκεντρωμένος μόνο σε αυτή για να μην καταντήσει background noise. Και αυτό ακριβώς κάνω εδώ και μήνες από τότε που τους άκουσα στις Μουσικές Ανασκοπήσεις του radiobubble.gr. Δεν υπάρχουν γεμάτες συνθέσεις και στοιβαρά ριφ αλλά επαναλαμβανόμενοι ρυθμοί για πολλά λεπτά και μερικές μακριές στιγμές σχεδόν ησυχίας. Οι κιθάρες όταν δεν ξυπνάνε από τον λήθαργο του επαναλαμβανόμενου βόμβου βρίσκονται διακριτικά στο περιθώριο ενώ τα κρουστά -όποια και να είναι- δημιουργούν το κύριο σώμα του δίσκου.
Δεν είναι εύκολοι οι Huntsville γι' αυτό και δεν θα δείτε το Pond σε
ΥΓ: Αξίζει να αναζητήσετε και τις σόλο δουλειές των μελών...
ΥΓ2: Καθώς ολοκλήρωνα τα παραπάνω πέφτω ως εκ θαύματος στο παρακάτω βίντεο. Συναυλία των Huntsville στην Αθήνα με τον Νίκο Βελιώτη στα ...live video
