Είναι και οι δύο Καναδοί. Γνωρίστηκαν όταν οι Belle Orchestre στους οποίους συμμετέχει η Σάρα έπαιξαν με τους Antibalas (απλά υπέροχοι) με τους οποίους έπαιζε ο Κόλιν. Ο τελευταίος έχει παίξει και με τους Arcade Fire και Bon Iver ενώ εκτός από σαξόφωνο κατέχει και τα κλαρινέτο, κόρνο, φλάουτο κ.ά. Η Σάρα ήταν μέλος των Arcade Fire και είναι βιολίστρια.
Και γράφοντας όλα τα παραπάνω θέλω να τα ξεχάσετε γιατί ο δίσκος δεν έχει καμία σχέση. Ο Στέτσον βγάζει διάφορους παράξενους ήχους από τα πνευστά του (κυρίως το σαξόφωνο) όπως έχει κάνει και σε προηγούμενα άλμπουμ ενώ το βιολί της Νόιφιλντ τον συμπληρώνει απόλυτα όπου ακούγονται μαζί. Αυτά είναι και τα δυνατά σημεία του δίσκου. Όταν παίζουν και οι δύο μαζί τα τραγούδια απογειώνονται και το αποτέλεσμα είναι κάτι εξωπραγματικό. Όπως στην αρχή του δίσκου και στο The sun roars into view όπου μέσω της μουσικής τους μπορείς να φανταστείς ακόμα και τους μουσικούς να χορεύουν αγκαλιασμένοι και μπλεγμένοι με τα όργανα τους.
Έτσι λοιπόν συνεχίζουν στα 42’ του δίσκου που είναι πολύ λίγα και στο τέλος με αφήνουν να θέλω και άλλο. Αυτός ο δίσκος είναι μία γιορτή της ορχηστρικής μουσικής. Μην φανταστείτε όμως μελωδικές συνθέσεις που θα αποκοιμήσουν το μωρό σας στην αγκαλιά σας. Περισσότερο φλερτάρουν με το άβαν γκαρντ παρά με κάτι άλλο και ίσως στοιχειώσουν αντί να συντροφέψουν γλυκά τα βράδυα σας.
ΥΓ: Μου άρεσε πιο πολύ και από GYBE! (που ακολουθούν στο 3.) και ξέρετε τι σημαίνει αυτό.
YΓ2: Φανταστείτε πώς θα είναι ζωντανά με το παρακάτω:
YΓ2: Φανταστείτε πώς θα είναι ζωντανά με το παρακάτω:
