Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

No6 (?)* | Ones and Sixes by Low

Πριν γράψω οτιδήποτε παρακαλώ ακούστε το Νο Comprende στο βίντεο που ακολουθεί**:



Τώρα που έχετε ακούσει το καλύτερο ίσως κομμάτι του δίσκου μπορώ να συνεχίσω.

Πριν μερικούς μήνες, όταν αγόρασα εισιτήρια για την συναυλία των Low στο Fuzz τους μπέρδεψα με τους Hood! Σχεδόν καμία ομοιότητα φυσικά. Αλλά είχα τόσο πολύ ξεχάσει τους Low που δεν μπορούσα με τίποτα να τους ταυτοποιήσω στο μυαλό μου. Ώσπου άκουσα μερικές νότες από τα πιο γνωστά τους τραγούδια και με έβαλαν στην θέση μου. Όπως έκαναν και στο λάιβ όπου έπαιξαν σχεδόν τέλεια παλιά και νέα τραγούδια τους μαγεύοντας το κοινό με τον συγκλονιστικά καθαρό ήχο τους και τις σλόουκορ συνθέσεις τους, παρά την γκρίνια του Φαντασμένιου.

Ακούσαμε λίγες ακόμα μέρες τις παλιές μας αγάπες, νοσταλγήσαμε τα υγρά (από την υγρασία της πόλης και το αλκοόλ) νεανικά μας βράδια όταν μαθαίναμε για πρώτη φορά την μουσική που ακούμε ακόμα και σήμερα και μετά λησμονήσαμε για ακόμα μια φορά. Είναι η μοίρα άραγε των αγαπημένων μας μουσικών η λησμονιά ανάμεσα σε δίσκους, λάιβ, αποχωρήσεις και επανασυνδέσεις ή ακόμα ακόμα κάποιες βραδιές σε μπαρ που ο ντι τζέυ θυμάται το κάποτε (ή παντοτινά) αγαπημένο μας τραγούδι; Σίγουρα ναι. Η μνήμη ξυπνάει με ερεθίσματα, εξωτερικά και εσωτερικά. Είχα έναν φίλο που ξέθαβε μουσικές και μουσικούς που είχαν εκδιωχθεί από την μνήμη ή δεν είχαν συναντηθεί ποτέ με εκείνο το μέρος του εγκεφάλου μας και αγαπούσα να κάθομαι απέναντι από τα ηχεία του και να τον βλέπω να κατεβάζει την βελόνα και να μου λέει "άκου". Αλλά δεν θέλω να γράψω κάτι άλλο σήμερα -κάποια άλλη φορά θα σας μιλήσω και γι' αυτόν.



To Ones & Sixes είναι ακριβώς αυτό το ερέθισμα που ξυπνάει το κομμάτι εκείνο της μνήμης και επαναφέρει τους Low στο προσκήνιο. Θα το ακούω για πολύ καιρό ακόμα γιατί το αξίζει. Αλλά μπορούν οι Low να μην λησμονηθούν;

~~~

*Δεν είμαι σίγουρος πια για την σειρά των δίσκων. Συγχωρήστε με που τους αρίθμησα εξαρχής -έτσι κι αλλιώς αλλάζω προτίμηση ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες τους ακούω.  

**Ζητήθηκε από φίλη να έχουμε ακούσει πρώτα την μουσική πριν διαβάσουμε τι έχω να γράψω. Καλώς. Συμμορφώνομαι. Αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να διαβάσετε τις αρλούμπες μου.


No6 (?)* | Ones and Sixes by Low

Πριν γράψω οτιδήποτε παρακαλώ ακούστε το Νο Comprende στο βίντεο που ακολουθεί**:



Τώρα που έχετε ακούσει το καλύτερο ίσως κομμάτι του δίσκου μπορώ να συνεχίσω.

Πριν μερικούς μήνες, όταν αγόρασα εισιτήρια για την συναυλία των Low στο Fuzz τους μπέρδεψα με τους Hood! Σχεδόν καμία ομοιότητα φυσικά. Αλλά είχα τόσο πολύ ξεχάσει τους Low που δεν μπορούσα με τίποτα να τους ταυτοποιήσω στο μυαλό μου. Ώσπου άκουσα μερικές νότες από τα πιο γνωστά τους τραγούδια και με έβαλαν στην θέση μου. Όπως έκαναν και στο λάιβ όπου έπαιξαν σχεδόν τέλεια παλιά και νέα τραγούδια τους μαγεύοντας το κοινό με τον συγκλονιστικά καθαρό ήχο τους και τις σλόουκορ συνθέσεις τους, παρά την γκρίνια του Φαντασμένιου.

Ακούσαμε λίγες ακόμα μέρες τις παλιές μας αγάπες, νοσταλγήσαμε τα υγρά (από την υγρασία της πόλης και το αλκοόλ) νεανικά μας βράδια όταν μαθαίναμε για πρώτη φορά την μουσική που ακούμε ακόμα και σήμερα και μετά λησμονήσαμε για ακόμα μια φορά. Είναι η μοίρα άραγε των αγαπημένων μας μουσικών η λησμονιά ανάμεσα σε δίσκους, λάιβ, αποχωρήσεις και επανασυνδέσεις ή ακόμα ακόμα κάποιες βραδιές σε μπαρ που ο ντι τζέυ θυμάται το κάποτε (ή παντοτινά) αγαπημένο μας τραγούδι; Σίγουρα ναι. Η μνήμη ξυπνάει με ερεθίσματα, εξωτερικά και εσωτερικά. Είχα έναν φίλο που ξέθαβε μουσικές και μουσικούς που είχαν εκδιωχθεί από την μνήμη ή δεν είχαν συναντηθεί ποτέ με εκείνο το μέρος του εγκεφάλου μας και αγαπούσα να κάθομαι απέναντι από τα ηχεία του και να τον βλέπω να κατεβάζει την βελόνα και να μου λέει "άκου". Αλλά δεν θέλω να γράψω κάτι άλλο σήμερα -κάποια άλλη φορά θα σας μιλήσω και γι' αυτόν.



To Ones & Sixes είναι ακριβώς αυτό το ερέθισμα που ξυπνάει το κομμάτι εκείνο της μνήμης και επαναφέρει τους Low στο προσκήνιο. Θα το ακούω για πολύ καιρό ακόμα γιατί το αξίζει. Αλλά μπορούν οι Low να μην λησμονηθούν;

~~~

*Δεν είμαι σίγουρος πια για την σειρά των δίσκων. Συγχωρήστε με που τους αρίθμησα εξαρχής -έτσι κι αλλιώς αλλάζω προτίμηση ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες τους ακούω.  

**Ζητήθηκε από φίλη να έχουμε ακούσει πρώτα την μουσική πριν διαβάσουμε τι έχω να γράψω. Καλώς. Συμμορφώνομαι. Αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να διαβάσετε τις αρλούμπες μου.