She is a goddess - she is the goddess - she is my goddess ---
Για εμάς τους λευκούς, ευρωπαίους, στρέιτ άντρες που μεγάλωσαν μουσικά και κοινωνικά στην δεκαετία του 90, η πρώτη επαφή με την γυναικεία αυθάδεια, τον μαχητικό φενιμισμό και το girl power! δεν ήρθε παρά μόνο όταν ακούσαμε την Κιμ να τραγουδά τους δικούς της στίχους στην μουσική των Sonic Youth που η ίδια ίδρυσε:Protect me from ravagement
I am ten years old
I don't know what I do
Protect me myself
I am fourteen
There's nothing to do
Protect me yourself
I am sixteen
Protect me from starving
I am eighteen
Protect me you
I don't know what you do
Protect me demons
That come at night
I don't know what they say
Their whispering
Sends the night air away
And makes me forget
I hope they come
Again and again
I hope they come
Again and again
I hope they come again
Again
Again
Again
Ήδη τότε ενώ εγώ ηδονιζόμουν με την φωνή της, την ακαταμάχητη γοητεία της ως φροντγούμαν των SY, τους πρωτόγνωρους στίχους της, η Κιμ Γκόρντον είχε γράψει μαζί με τους υπόλοιπους 10 δίσκους, άλλους 3 με τις Free Kitten, είχε ιδρύσει μία εταιρεία ρούχων με την Daisy von Furth (την X-Girl) και είχε κάνει την παραγωγή στο ντεμπούτο άλμπουμ των Hole μετά από πρόσκληση της Courtney Love. Έκτοτε, σκηνοθέτησε βίντεο κλιπ, έκανες διάφορε παραγωγές δίσκων, εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία, έπαιξε μικρούς ρόλους σε ταινίες, χώρισε τον Θέρστον, διέλυσε τους Sonic Youth (μα γιατί;!), έφτιαξε τους Body/Head (με τον Bill Nace) και κυκλοφόρησε δύο δίσκους, άλλον ένα ως Glitterbust (με τον Alex Nost) και έγραψε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο (Girl in a band) για την παιδική της ηλικία, την τέχνη, τους Sonic Youth και τον γάμο της με τον Θέρστον Μουρ.
Και μόλις φέτος, 2019, μετά από 40 σχεδόν χρόνια στην τέχνη και την μουσική, κυκλοφόρησε τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, το No home record. Πιστή ακόμα στο no wave σαν στάση ζωής/τέχνης ("When I came to New York, I'd go and see bands downtown playing no-wave
music. It was expressionistic and it was also nihilistic. Punk rock was
tongue-in-cheek, saying, 'Yeah, we're destroying rock.' No-wave music is
more like, 'NO, we're really destroying rock.' It was very dissonant. I
just felt like, Wow, this is really free. I could do that.") η μουσική στον δίσκο δεν μοιάζει σε τίποτα σχεδόν από αυτά που έχει κάνει ως τώρα. Όπως εξηγούσε και η ίδια σε κάποια της συνέντευξη αυτό που την επηρρέασε περισσότερο μουσικά εκτός από την ελευθερία του no wave παρελθόντος της ήταν το χιπ χοπ. Και ενώ φαινομενικά ο ήχος φαίνεται να πλησιάζει σε industrial φάση, στην ουσία οι ρυθμοί, τα μπιτ και ο τρόπος που τραγουδά/ραπάρει/απαγγέλει η Κιμ φέρνουν στο νου περισσότερο την underground hip hop σκηνή της δυτικής ακτής.
Sketch artist και Air BnB είναι γενικά φοβερά κομμάτια και δικαιώς τα 2 σινγκλ του δίσκου (νομίζω) αλλά το αγαπημένο μου είναι το Cookie Butter, βγαλμένο θαρρείς από κάποια άλλη μουσική διάσταση, ξεκινάει με ένα ενοχλητικό, επαναλαμβανόμενο μπιτ και την Θεά να αραδιάζει πράξεις στο πρώτο ενικό (I have ... I pretend ... I drive I walk I run) μέχρι να σταματήσει να μιλάει και μαζί με το απογειωμένο μπιτ να μπουν παραμορφωμεένες κιθάρες και ήχοι, μετατρέποντας το σε ένα σονικγιουθικό, νόιζ, νο γουέιβ, χιπ χοπ, idm συνθονθύλευμα που πιθανότερο δεν αρέσει σε κανέναν, εκτός από μερικούς λευκούς, ευρωπαίους, στρέιτ άντρες, που δεν είναι πλέον τόσο λευκοί, τόσο στρέιτ, τόσο άντρες χάρη στους ήχους, τους στίχους, τις πράξεις και τη φωνή της Kim Gordon. (she is a goddess - she is the goddess - she is my goddess)...
