Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2019

Τα καλύτερα (2019): You can't steal my joy by Ezra collective


Δεύτερο στην σειρά βρετανικό τζαζ συγκρότημα που μπαίνει στην λίστα μας με το ντεμπούτο του κιόλας! Αυτοί ειναι οι Λονδρέζοι Ezra collective που έχουν ακουστεί οσο κανείς άλλος στην τζαζ σκηνή του νησιού φέτος. Που τους μάθαμε; Μέσω του Giles Peterson φυσικά και της εκπομπής του στο bbc radio 6. Οι ezra ονομάστηκαν πρωτοπόροι της τζαζ σκηνής του Η. Β. και όχι άδικα. Στο you can't steal my joy συνδυάζουν εκπληκτικά πνευστά, με κρουστά σε διάφορες σχολές ρυθμών, αφρικανικό, βραζιλιάνικο, αφροαμερικάνικο στο φυσικά όλα αυτά ντυμένα με την πανταχού παρούσα χιπ χοπ επιρροή. Μερικά από τα κομμάτια εδώ απλά κολλάνε στο μυαλό σαν παλιά μέινστριμ σινγκλάκια, red whine, quest for coin, ενώ άλλα είναι απλά dance floor originals πάρτι και χορός ντε!) Τα μέλη της κολεκτίβας είναι εκπληκτικοί μουσικοί όμως ο δίσκος μοιάζει να έχει ηχογραφηθεί λάιβ και όχι ξεχωριστά. Έχει αυτή την τόσο γνώριμη γλυκάδα του lofi, του πειραματισμού και της αυτοστιγμή δημιουργίας! Ότι πρέπει για να σηκωθούμε να χορέψουμε σε χοροπηδηχτάδικα, στο σπίτι, στο μετρό και το λεωφορείο, γενικά όπου και να βρεθεί να τον ακούσουμε... 

Τα καλύτερα (2019): You can't steal my joy by Ezra collective


Δεύτερο στην σειρά βρετανικό τζαζ συγκρότημα που μπαίνει στην λίστα μας με το ντεμπούτο του κιόλας! Αυτοί ειναι οι Λονδρέζοι Ezra collective που έχουν ακουστεί οσο κανείς άλλος στην τζαζ σκηνή του νησιού φέτος. Που τους μάθαμε; Μέσω του Giles Peterson φυσικά και της εκπομπής του στο bbc radio 6. Οι ezra ονομάστηκαν πρωτοπόροι της τζαζ σκηνής του Η. Β. και όχι άδικα. Στο you can't steal my joy συνδυάζουν εκπληκτικά πνευστά, με κρουστά σε διάφορες σχολές ρυθμών, αφρικανικό, βραζιλιάνικο, αφροαμερικάνικο στο φυσικά όλα αυτά ντυμένα με την πανταχού παρούσα χιπ χοπ επιρροή. Μερικά από τα κομμάτια εδώ απλά κολλάνε στο μυαλό σαν παλιά μέινστριμ σινγκλάκια, red whine, quest for coin, ενώ άλλα είναι απλά dance floor originals πάρτι και χορός ντε!) Τα μέλη της κολεκτίβας είναι εκπληκτικοί μουσικοί όμως ο δίσκος μοιάζει να έχει ηχογραφηθεί λάιβ και όχι ξεχωριστά. Έχει αυτή την τόσο γνώριμη γλυκάδα του lofi, του πειραματισμού και της αυτοστιγμή δημιουργίας! Ότι πρέπει για να σηκωθούμε να χορέψουμε σε χοροπηδηχτάδικα, στο σπίτι, στο μετρό και το λεωφορείο, γενικά όπου και να βρεθεί να τον ακούσουμε...