To 2019 ήταν κατά την γνώμη μου μία πολύ καλή χρονιά για την τζαζ. Και ο τρίτος δίσκος που ακούμε (συνεχώς και με πάθος) μαζί με το Άγιο Τσιπουράκι είναι του είδους. Όχι μόνο αυτό αλλά το Resavoir είναι και παρθενικό άλμπουμ της μπάντας, αυτή τη φορά προέρχεται από την γενέτειρα της τζαζ, το Σικάγο και όχι από την Βρετανία. Το πρώτο σινγκλακι του δίσκου, Escalator, έκανε έναν κάποιο ντόρο, που αλλού παρά στο αγαπημένο μας νησί, και ποιος άλλος από τον αγαπημένο μας Ζάιλς στο BBC radio 6 (αλλά και την υπέροχη ιστοσελίδα Supreme Standards που το παρομοίασε με "radiohead σε τζαζ τριπάκι"!) Πίσω από τους Resavoir κρύβεται (όχι καλά) ο παραγωγός Will Miller ο οποίος πειραματίστηκε στο στούντιο του σπιτιού του με τις συνθέσεις του δίσκου πριν τις δώσει για περαιτέρω ανάπτυξη σε μια κολλεκτίβα γνωστών μουσικών του. Μιλάω λίγο σοβαρά τώρα για το επίπεδο μου αλλά θέλω να καταλαβαίνετε για τι μουσικούς μιλάμε! Παρότι το δελτίο τύπου του Μίλερ λέει και άλλα πολλά -αυτό που κίνησε το ενδιαφέρον είναι η επιρροή του από τους Yesterday’s New Quintet, ένα πρότζεκτ του Madlib- εγώ καταλαβαίνω λίγα αλλά υπέροχα από την μουσική του. Δεν βλέπω για παράδειγμα τόσο πολύ την επιρροή του χιπ χοπ αλλά βλέπω συνθέσεις που μου μένουν κολλημένες στο μυαλό για πολλές μέρες (ακόμα μάλλον) αν και ο δίσκος είναι ορχηστρικός (συνηθισμένος ο ποστροκάς). Το Escalator είναι πολύ ωραίο αλλά κάθε φορά που μπάινει το Woah με αυτή την εκπληκτική τρομπέτα εγώ ξεχνάω να δουλέψω, περπατήσω, μιλήσω, κοιτάξω, να κάνω οτιδήποτε. Για μένα υπάρχει μόνο αυτή η μελωδία που απομονώνω στο μυαλό μου και δεν μπορεί κανείς και τίποτα να μου αποσπάσει την προσοχή ή να με κάνει να αιστανθώ άσχημα. Είναι τόσο ανεβαστικό το κομμάτι που θέλω να το χορέψω στην μέση της παραλιακής (και έχω φτάσει στο τσακ) παρέα με τους αγνώστους-συνεπιβάτες μου. Φανταστείτε λοιπόν ότι το Woah δεν είναι το αγαπημένο μου τραγούδι από τον συγκεκριμένο δίσκο! Υπάρχει και αυτή η υπερκομματάρα που έχει την απίστευτη μελωδία η οποία μοιάζει με την μουσική υποδοχής στον παράδεισο (μαζί με το fake plastic trees), πιο ταιριαστό όνομα από taking flight δεν θα μπορούσε να έχει. Οι ομοιότητες με radiohead μόλις απέκτησαν νόημα και εγώ σταματάω να γράφω γιατί ακρόαση και γράψιμο μαζί δεν πάνε εδώ.
