Όταν ξεκίνησε το σετ του Bishop Nehru στο χειμερινό Πλίσκεν και ενώ ήμουν έτοιμος να απολαύσω έναν από τους καλύτερους ράπερ/παραγωγούς της
γενιάς του, βλέπω στα δεξιά μου μια γνωστή φάτσα. Ήταν ο Σαμ Σεπαρντ, γνωστός και ως floating points, ο οποίος έπαιζε στο τέλος του προγράμματος της κεντρικής σκηνής. Το κοινό της Αθήνας δεν ήταν έτοιμο για nehruvian beats, η Πειραιώς δεν μοιάζει σε τίποτα με το Μπρούκλιν, παρόλα αυτά χορέψαμε χαρούμενοι που είχαμε την ευκαιρία σε χιπχοπ ρυθμούς. Ύστερα βγήκε ο αγαπημένος Quantic με ολόκληρη μπάντα, ο νέος δίσκος, Atlantic Oscillations, τον αδίκησε πολύ, αλλά και πάλι ο Will δεν απογοητεύει εύκολα, ακούσαμε ψήγματα της ιδιοφυΐας του, κουνηθήκαμε σε ρυθμούς βραζιλιάνικους, αφρικάνικους ακόμα και σε βρετανικούς, θετικό το πρόσημο τελικά. Στο τέλος ανέβηκε στην σκηνή πάνω σε ένα βάθρο πίσω από διάφορα μηχανήματα ήχου ένας λευκός Άγγλος με γυαλιά ονόματι Σαμ, και τι θα κάνει αυτός τώρα, πώς είναι δυνατόν να έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τα πρώτα μας ηλεκτρονικά σκιρτήματα; Αρχίζει να χτίζει το μπιτ με κομμάτια από το Elaenia και το Crush, Nespole, Les Alpx, Anaksimodular, πάντα στην αρχή είμαι λίγο επιφυλακτικός αλλά ο Σέπαρντ πολύ γρήγορα με συνεπαίρνει, χορεύω χωρίς να καταλαβαίνω που αρχίζουν και που τελειώνουν τα κομμάτια, έχει μια πολύ καλή συνέχεια το σετ του, χορεύουμε χωρίς σταματημό, χωρίς να
σκεφτούμε, χωρίς χάπια και χωρίς τσιγάρο, κάποια στιγμή θέλω να κάνω ένα, τι φάση, μουσική χωρίς τσιγάρο, ποιος την γαμάει την ατμόσφαιρα του κλαμπ, ποιος την θέλει καθαρή; καπνοί βγαίνουν από την σκηνή λες με άκουσε κάποιος, φως και καπνοί μπλέκονται και δημιουργούν ένα τούνελ και μαζί η μουσική, νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα τούνελ και ταξιδεύω προς κάτι διαμέσου του σύμπαντος και θα ταξιδεύω για πάντα με μόνη συντροφιά την μουσική του floating points -έκσταση! ρέιβ πάρτι! που λένε και οι αφοι κατσιμίχα σε ένα παιδικό παραμύθι. Χειροκροτήσαμε ενθουσιασμένοι τον καλλιτέχνη και μετά πήγαμε να φάμε ένα σουβλάκι για να συνεχίσουμε με την afrodeutsche -να την ακούσετε και αυτή- αλλά θα παραμένει πάντα στα αυτιά μου και στο σώμα μου αυτή η έκσταση από το σετ του σαμ. να τον ακούσετε ρε! το elaenia ήταν δίσκος της χρονιάς το 2015, το crush επίσης το 2019, και κάτι άλλο ήθελα να πω αλλά αφήστε το, ακούστε μόνο. δυνατά. και χορέψτε. να χορεύετε την μουσική που ακούτε και να πορώνεστε αλλιώς δεν έχει νόημα. όβερ εντ άουτ.
