Ο Άγιος Εφρίμ, προστάτης των αναρχικών ποστροκάδων του κόσμου, συνεχίζει τα θαύματα του αυτήν την φορά παρέα με τον Kevin Doria (αλλιώς KGB).
Στην τελευταία συναυλία των gybe! ο KGB (Kevin Doria) άνοιξε τους ποστροκ θεούς με ένα περίεργο αν και γνώριμο δρονοσετ. Είτε επειδή δεν είχαμε αυτιά για άλλον ήχο εκτός από το ευαγγέλιο του ποστροκ είτε γιατί απλά δεν μας άρεσε, δεν δώσαμε και πολύ σημασία. Ο ήχος του Doria ήτανε γνώριμος και αυτό το καταλάβαμε αρκετούς μήνες αργότερα όταν μας συστήθηκε μαζί με τον Εφρίμ ως SING. SINCK. SING.
Θα μπορούσα να γράψω τόσα πολλά για τον Εφρίμ και τόσο λίγα για τον Κέβιν αλλά θα πω μόνο ένα. Έχει γράψει μερικούς από τους καλύτερους στίχους (από τότε που ξεκίνησε να γράφει) πάνω σε εφιαλτική και δυσκολοχώνευτη μουσική. Από την στροφή των A silver mt zion και των gy!be σε θυμωμένα μουσικά και στιχουργικά μανιφέστα ως και το pissing stars πέρυσι, δυσκολεύομαι να μπω με όλη μου την καρδιά σε αυτό το μαγικό λεωφορείο. Το πιτσφορκ λέει ότι το SING, SINCK SING είναι ο πιο αισιόδοξος δίσκος του Εφρίμ Μανουέλ Μενούκ και θα συμφωνούσα καταρχήν αν δεν είχα ακούσει με μανία ότι έχει κυκλοφορήσει με το όνομα του. Γιατί παρότι όλες οι μουσικοστιχουργικές μεταμφιέσεις του μιλάνε (με λόγια ή χωρίς) για αυτόν τον τόσο πραγματικό κόσμο που ζούμε, για την αλλοτρίωση και τον καπιταλισμό, για την φύση και τον πόλεμο, για την ζωή και τον θάνατο, αυτός και οι σύντροφοι του δεν έχουν σταματήσει ποτέ να αντιστέκονται και να προτρέπουν σε αντίσταση.
Θυμάμαι όταν άρχισα να μπαίνω λίγο πιο βαθιά στο ποστροκ είχα για θεούς τους gy!be και τους Sigur Rós. Οι δεύτεροι είχαν δηλώσει με στόμφο ότι θέλουν να αλλάξουν την μουσική με τον τρόπο που παίζουν ενώ οι πρώτοι ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο με την μουσική τους. Ξέρουμε που κατέληξαν και οι δύο. Οι μεν sigur rós έμειναν δύο μετά από σκάνδαλα για φοροδιαφυγή και βιασμούς οι δε gybe! σταμάτησαν για κανά δυο χρόνο και επέστρεψαν πιο οργισμένοι. Αυτό που θέλω να πω είναι οτι αν και ο Τζόνσι μπόρεσε να αγγίξει εν μέρει τον στόχο του (και μετά να κάηκε στην φωτιά του ανώνυμου #8), ο Εφρίμ και η καναδέζικη μουσική κολεκτίβα έθεσαν τον πήχη πολύ ψηλά και γκρεμίστηκαν στις ρωγμές που δημιούργησε το world police and friendly fire. Ομως - και εδώ βρίσκεται η διαφορά - δεν έχουν σταματήσει ακόμα να προσπαθούν, να αντιστέκονται, να αγωνίζονται γράφοντας μουσική και στίχους. Αυτή είναι η αισιοδοξία που ενυπάρχει στα λόγια και τους ήχους του Εφρίμ από τότε που ξεκίνησε να γράφει. Όχι το SING, SINCK SING δεν είναι ο πιο αισιόδοξος δίσκος του αλλά παίζει να είναι ο καλύτερος προσωπικός -μέχρι τον επόμενο.
