Καμιά φορά αρχίζω να αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που έκανε τους Mogwai την πιο αναγνωρίσιμη και πιο εμπορική (ίσως μετά τους Sigur Rós) μπάντα του ποστ ροκ. Μην είναι οι θορυβώδεις και εκστατικές κιθάρες του Batcat ή του Glasgow Megasnake; Μήπως γουστάρω πιο πολύ τις μελωδικές τους ανησυχίες και προσπάθειες όπως τα Friend of the Night και Take me somewhere nice (κάποια γνωστή γνωστού κάποτε το χαρακτήρισε "χουχουλιάρικο"). Πιο πιθανό να είναι η επαναληπτική, ρυθμική και θορυβώδης (πάλι) μανία στα Mogwai fear satan και My father my king. Αλλά δεν ξεχνώ τα ήρεμα, πιο εσωτερικά σάουντρακ Zidane & Les revenants ή εκείνο το παράξενο EP πριν δύο χρόνια που έμοιαζε με μουσική δωματίου φτιαγμένη στην Γλασκώβη. Τελικά, μηπώς είναι όλα αυτά μαζί και η αναμονή για ακόμα περισσότερη ποικιλία; Μετά καθώς περπατώ στο δρόμο με τα ακουστικά στα αυτιά και τον Aidan να τραγουδάει με αυτή την ανεπανάληπτα σκοτσέζικη προφορά του, ξεχνιέμαι στις σκέψεις μου και στις κιθάρες και δεν βρίσκω τι είναι αυτό το κάτι. Αλλά σίγουρα υπάρχει.
Καθώς προσπαθώ να βρω αυτό το κάτι έχοντας μπροστά μου αραδιασμένα όλα τα cd των Γλασκοβέζων παρατηρώ το ταλαιπωρημένο κόκκινο δισκάκι μου Young Team όπου αντί για ονόματα οι Mogwai έχουν επιλέξει να εμφανιστούν με τα ψευδώνυμα της εφηβείας τους: bionic, Cpt. Meat, DEMONIC, pLasmatroN, +the relic+. Ο πρώτος τους δίσκος μεγάλης διάρκειας κυκλοφόρησε το 1997 όταν ήταν 20άρηδες. Πριν από αυτό είχαν ήδη κυκλοφορήσει μερικά διαμαντάκια σε σινγκλ και ΕΡ (βλέπε Ten Rapid). Ήμουνα νιος και γέρασα λέει μία ελληνική παροιμία. Από την ωμή δύναμη του YT μέχρι το Rave Tapes, από την φασαριόζικη αυθάδεια των 20 χρόνων τους και των ξεκουρδισμένων κιθάρων τους στην καλοζυγισμένη ισορροπία ανάμεσα σε κιθάρες, πλήκτρα, ηλεκτρονικά, πιάνο και φωνητικά (πειραγμένα ή όχι) είναι πολλά τσιγάρα δρόμος.
Θαυμάζω λοιπόν τους Mogwai, όπως και να ακούγεται αυτός ο δίσκος, για πολλά πράγματα. Γιατί είναι τρελοί Star Wars φαν, γιατί στο ATP Festival που *"διευθύνανε"* έβαλαν προβολές των ταινιών του Kubrick, γιατί στην ιστοσελίδα τους είχαν λινκ για την αντίστοιχη των Arab Strap με υποσημείωση enjoy their happy lyrics, γιατί στην συναυλία τους στο Civic Hall του Wolverhampton κάπου στα 2000s αναφωνούσα σε κάθε κομμάτι "το αγαπημένο μου!" μέχρι που μπήκαν οι πρώτες νότες του Mogwai Fear Satan.
Ότι και νά'ναι είναι Mogwai ρε φίλε!
 | |||
Ο δρ Χουτς με την φανέλα της Celtic
στην συναυλία των Mogwai στην
Αθήνα 2 χρόνια πριν (21/1/2012)
