ένα παιδί μετράει τ΄άστρα...

ένα παιδί μετράει τ΄άστρα κι εγώ του κάνω παρέα
στην αθωότητα, στο δρόμο που το βλέμμα του διαλέγει,
κι όταν φτάσει εκεί,
στο τέλος που η ματιά, κουρασμένη θα φτιάξει τ΄ όνειρο
θα γιορτάσω τη φυγή, 
κι ότι τόλμησε να κοιτάξει το σκοτάδι,
κι ακόμα παραπέρα..

κι εκεί θα γίνει πρίγκιπας,
με ξεφτισμένα ρούχα κι ανακατεμένα τα μαλλιά
θα μου ζητήσει νερό,
κι ας χόρτασε από πηγές
θα μου ζητήσει ζεστασιά,
κι ας βρισκόταν κοντά στον Ήλιο
θα μου ζητήσει να του δώσω ελπίδα, 
κι εγώ δεν πρέπει ν΄αρνηθώ...
θα του τραγουδώ νανούρισμα,
στα όνειρά του με το φεγγάρι ομπρέλα

κοιτάζω ξανά, αλλά δεν είναι εκεί
κοιτάζω το χώμα, κι έχω ξεδιψάσει
κοιτάζω εμένα, κι έχω ζεσταθεί
προσέυχομαι να μη γυρίσω

πάλι μόνος και το δέρμα μου ξαφνικά να μαλακώνει
νιώθω να με τσιμπάει η γαλήνη
ανοίγω τα μάτια
και η μητέρα μου χαϊδεύει τα μαλλιά...

                                                                                              Γιάννενα 14/8/14

φωτογραφία: by jbuddha