 |
| Πιο clean cut πεθαίνεις |
Εμένα δεν με ενθουσίασαν ποτέ αν θέλετε την αλήθεια. Πρώτος δεύτερος τρίτος άντε δίσκος αλλά μετά τι; Και όταν μία μπάντα δεν με ενθουσιάζει η συναυλία είναι ανυπόφορη. Βλέπετε πλέον είμαι 35 σάμθινγκ στα χρόνια και η άνευ ενδιαφέροντος και κουνήματος-χορού ορθοστασία με κουράζει απίστευτα. Ειδικά αν έχω πληρώσει και εισιτήριο...
Φανταστείτε την διάθεση μου όταν συμφώνησα να ακολουθήσω τους συν-πότες στο Φαζ για να ακούσω λίγη αμερικάνα χωρίς καν ίχνος τσίπουρο. Άκουσα καταρχάς τον Moa Bones (μη ρωτάτε πραγματικό όνομα) ο οποίος είναι πολύ αξιόλογος (χε χε) αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει μπορούμε να ξεπεράσουμε το γεγονός ότι ήταν μέλος της ΥΠΕΡμπάντας Modrec! Εσείς αν δεν τον έχετε ακούσει μην τον αδικήσετε. Ακούστε πρώτα ΜΒ και μετά Modrec...
και μπαίνουν που λέτε εκείνοι οι αλητήριοι κωλόγεροι Καλέξικο με μία όρεξη στην σκηνή ρε σεις άλλο πράμα! Με τέλειο ήχο, με γκρουβ (ρυθμό ε;) με πνευστά με σόλα και με τα όλα τους. Έκαναν τον τελευταίο δίσκο (Edge of the Sun -μόνο μία φορά τον άκουσα) να ακούγεται πολύ καλός. Χορέψαμε με τον (μη παραδοσιακό τρόπο) χειροκροτήσαμε φωνάξαμε επευφημήσαμε μείναμε με ανοιχτό το στόμα!
Και σαν να μην έφτανα όλα αυτά να σου και οι Τακίμ! Ξέρετε, είναι όπως ο Ψαραντώνης που πάει στο ΑΤΡ Αυστραλίας προσκεκλημένος του Γουόρεν Έλλις -άλλο ένα ελληνικό παραδοσιακό συγκρότημα που ανακαλύφθηκε από κάποιους ππου ήρθαν από μακριά. Με ενθουσίασαν όσο και τον διπλανό μου που ήταν ήδη μαγεμένος από πριν, ειδικά δε όταν έπαιξαν όλοι μαζί (κιθάρες, ντραμς, τρομπέτες, μπάσο, κλαρίνο τουμπερλάκι λαούτο κανονάκι!) το πολυακουσμένο Stray και απογείωσαν την συναυλία στο μισό της περίπου. [Ανοίγω νέο κουτάκι να τικάρω: Να ακούσω Τακίμ]
Παίξανε λοιπόν τα παιδιά (Καλέξικο ε;) κανένα δίωρο και εγώ παρά τα 37 μου (ναι ε;) χρόνια ακούραστος εκεί -χειροκρότημα, φωνές και χορός. Ζητούσα το ανκόρ σαν 20χρονος φοιτητής του φυσικού στα Γιάννενα. Να πως φαίνεται η ποιότητα του λάιβ. Εξάλλου, αν δεν σε μαγέψει μία μπάντα από κοντά τότε σε έχει χάσει από φίλο.
