Μόνο δύο μέρες μείνανε για την συναυλία των ΗΥΛΔS στο six dogs (αυτό το Σάββατο στις 9μμ) και έχω αγχωθεί περισσότερο και από την μπάντα! Η αλήθεια είναι ότι είναι η δεύτερη συναυλία τους αλλά σε εκείνη την πρώτη ο ήχος τους ήταν λίγο ακατέργαστος (raw), τα βήματα τους αμφίβολα, τα αυτιά μας διψασμένα για εκείνο το "καλό με Χρ.", εμείς ανυπόμονοι για μουσική νοσταλγία, έκσταση.
Πέρασε ένας χρόνος σχεδόν από τότε, η μπάντα πάτησε γερά πάνω σε ηχητικούς δρόμους, τελείωσε το κωλομάστερινγκ που μας καθυστερούσε, ακούσαμε επιτέλους όλο το δίσκο και όχι μόνο το μάστερπις, το ακατέργαστο διαμαντάκι χωρίς όνομα βαφτίστηκε hylas & the nymphs και γω δεν μπορούσα να εκφράσω με λόγια τον ενθουσιασμό μου.
Έχοντας παρακολουθήσει έστω και μερική από την διαδικασία ηχογράφησης του Athena, με τα προβλήματα της και τις χαρές της, μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα σε μια ερώτηση που μου έχει ήδη γίνει: Τι κόλλημα έχεις φάει με τους hylas; Και η απάντηση είναι απλή• γουστάρω τρελά την μουσική τους! (ας το πει κάποιος επιτέλους)
Πιο απτό παράδειγμα από το 8λεπτο hylas & the nymphs δεν υπάρχει. Όσο το ακούω (πολύ, έτσι;) τόσο πιο πολύ πιστεύω ότι εδώ έκατσε η μπίλια μουσικά, εκτελεστικά (παιχτικά ντε!) και για τα πάντα. Είναι τέλειο απλά. Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη (όπως φυσικά σε όλο τον δίσκο), το μπάσο είναι από άλλους πλανήτες καθώς πηδά από ρυθμό σε ρυθμό, τα τύμπανα βγαίνουν στο προσκήνιο και καπαρώνουν τον πρώτο ρόλο από τις κιθάρες, και οι κιθάρες; αχ αυτές οι κιθάρες! Πότε σκορπούν απλόχερα γλυκιές μελωδίες, πότε θάνατο με βαριά ριφ, πότε απλή, αγνή, ανόθευτη ποστροκίλα... Λατρεύω την φαινομενική απλότητα του ήχου και την βαθιά πολυπλοκότητα της σύνθεσης. Λατρεύω τα γκάζια που δίνει. Λατρεύω που κάθε φορά με κάνει να χορεύω. Που δεν μπορώ να κρατηθώ, που δεν ξέρω τι να κάνω, που δεν με ικανοποιεί καμία μου κίνηση όταν ξεσπάει. Γι'αυτό περιμένω με αγωνία να το ακούσω ζωντανά, να έχω μπροστά μου τον Γιάννη, τον Μάνο, τον Κώστα, τον Πάνο, με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, με τα μάτια κλειστά ή μισόκλειστα, το κορμί ελευθερωμένο, το μυαλό καθαρό, την προσοχή στραμμένη αποκλειστικά στην μουσική.
