 |
| Κάπου στα αριστερά το Άγιο Τσιπουράκι |
|
Πάντα με
προλαβαίνει ο φαντασμένιος στις κριτικές συναυλιών και δεν βρίσκω το χρόνο /τα λόγια /την όρεξη να γράψω τίποτα. Όμως αυτή την φορά δεν πρόλαβε καν να ακούσει το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης και πρέπει να πιεστώ. 9 και τέταρτο έλεγε το πρόγραμμα της διοργανώτριας 9 και δέκα ήμουν έξω από το Κύτταρο. Παρακολούθησα για μερικά λεπτά την συζήτηση μερικών φασέων τύπων που πριν λίγες μέρες είχαν ακούσει κάτι τραγούδια λάιβ στο γιουτούμπι και πείστηκαν να έρθουν. Δεν κατακρίνω κανέναν, άλλωστε την προηγούμενη φορά που είδα την μπάντα (ναι ήμουν σε αυτούς τους 80 στην σφεντόνα) με είχε πείσει ο τζέι μπι μερικές βδομάδες πριν (έχει τον τρόπο του.) Κανένα σαπορτ, μια μπύρα στο χέρι και μπαράκι, τσουπ, στις 9 και είκοσι βγαίνουν οι Grails. Που είναι ο Θανάσης; πουθενά ο Θανάσης! Τα τύμπανα μας χτυπούσαν κατάκαρδα είτε γιατί ήμασταν μπροστά στο αριστερό ηχείο είτε γιατί ο ντράμερ ήταν ο σταρ της βραδιάς (παίζει στους ΟΜ…) Τέλος πάντων δεν τα λες και άσχημα τα τύμπανα των Grails. Η μπάντα πότε έμπαινε με ντουμ, πότε έπαιζε μια ψυχεδελική μπαλάντα των Πινκ Φλόιντ ή πότε στο τσακίρ κέφι ο κιθαρίστας μας χάριζε στιγμές eits. Γενικά το όλο σκηνικό ήταν Tortois-ικό με τις συνεχείς εναλλαγές ύφους και την χαλαρή πολύπλοκότητα των συνθέσεων. Ειδικά όταν ο σταρ ντράμερ των ομ πήρε την κιθάρα και άφησε τα τύμπανα στον μπασίστα (ντάξει οι Tortoise παίζουν και τζαζ). Τελικά το μόνο αρνητικό της βραδιάς ήταν ότι έπαιξαν μια ώρα και κάτι ψιλά, σταμάτησαν δηλαδή όταν αρχίσαμε να ζεσταινόμαστε λίγο. Α ναι και το άλλο αρνητικό ότι παίξανε μερικές μέρες μετά τους gybe. Στο σπίτι ακόμα έπαιζε Πάριος.
