Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι οι αναμνήσεις μου θα έπρεπε να έρχονται με ένα σι ντι δώρο γιατί κάθε φορά που θέλω να γράψω κάτι για μουσική αρχιζω να αναπολώ.Αφορμή για το μικρό νοσταλγικό ταξιδι αυτή τη φορά στάθηκε ο νέος δίσκος των Avec le soleil sortant de sa bouche (έλα θεέ και κύριε!).
Διαβάζω στην ιστοσελίδα της Constellation:
Psychedelic rock, krautrock, desert rock, punk rock, noise rock, afrobeat, experimental pop, post-rock, electronic; all are touchstones for Avec le soleil sortant de sa bouche.Και θυμάμαι που περάσαμε σχεδόν ένα καλοκαίρι στην Σέριφο διαβάζοντας ένα ένθετο βιβλιαράκι με δισκοκριτικές του Heavy Metal Hammer! Δεν ακούω μέταλ, το ξέρετε καλά, και μισώ μάλλον (παρά αδιαφορώ) για τα ποστ-μέταλ συγκροτήματα αλλά εκείνα τα κειμενάκια ήταν μαγικά. Και τα διαβάζαμε παντού, στην παραλία, στα κλαμπ, έξω στον δρόμο, τα μοιραζόμασταν θυμάμαι και με άλλους άγνωστους παραθεριστές που γνωρίσαμε. Η βαθμολόγηση βεβαίως των δίσκων γινόταν με τον εκπληκτικό τρόπο των μεταλάδων -και του θεικού Μέταλ Χάμερ: από το 0 έως το 10 μετρώντας κέλτικους σταυρούς εκτός αν ο δίσκος ήταν χάλια, δηλαδή μηδέν, σε αυτή την περίπτωση αντιστοιχούσε μία κάσα.
Ένας δίσκος λοιπόν που μας τράβηξε τόσο την προσοχή ώστε να πάμε σπίτια μας μετά από 9 μέρες και αφού μείναμε ταπί με ταπί ήταν ένα 10άρι φυσικά. Αλλά τι 10άρι! Οι εν λόγω μεταλλάδες, των οποίων το όνομα δεν θυμάμαι, έπαιζαν τα πάντα σε εκείνο τον θρυλικό δίσκο! Από ρέγκε και σόουλ μέχρι τζαζ και φολκ! Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στα μάτια μας -πόσο μάλλον στα αυτιά μας όταν τελικά ακούσαμε αυτό το ...τερατούργημα. Όντως ήταν όπως τα έλεγε ο κριτικός στο περιοδικό αλλά όχι για 10 σταυρούς...
Τους Avec le soleil τους ξέρω γιατί είμαι μανιακά ερωτευμένος με τους fly pan am, μία μάλλον καλτ μπάντα της Constellation που έχει φυσικά διαλυθεί. Υποτίθεται ότι οι Avec le soleil είναι η συνέχεια τους. Και αυτό βγάζει κάποιο νόημα αν ακούσουμε την μουσική τους. Είναι το ίδιο αντισυμβατική με των fly pan am μόνο τόσο διαφορετική. Καταρχάς η Constellation έχει δίκιο: Όλα τα παραπάνω τα έχουν βάλει μέσα σε αυτό που αποκαλούν μουσική τους αλλά και με έναν τέτοιο τρόπο που δεν το καταλαβαίνεις. Ξέρω γω ρε παιδί μου εμένα η μουσική στο Pas pipe pop, I love you so much (αλλά και στο Zubberdust!) μου μοιάζει πολύ πανηγυριώτικη, φασαριόζικη, πανκ αλλά με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο, κράουτ-ροκ αλλά με χορό ρε γαμώτο. Οι ρυθμοί τους μου θυμίζουν πιο πολύ Φέλα Κούτι αλλά πάλι κάτι δεν είναι το ίδιο.
Φυσικά όπως και με τους fly pan am (και άλλα καμένα της CST) είναι τελείως αντιεμπορικοί σε σημείο που να μην γράφουν κάτι γι'αυτούς σε μουσικά μπλογκ γιατί απλά δεν ξέρουν (λέω γω). Και τέλος οι τίτλοι των τραγουδιών (όπως και του ονόματος της μπάντας) έχουν μεγάλη σημασία για τους ίδιους και για τους ακροατές τους. Καιρός λοιπόν να μάθω γαλλικά.
