η σκέψη μου αέναη...
αποδεικνύει τη σχετικότητα του τόπου και του χρόνου,
δημιουργεί εικόνες,
άλλοτε πρόστυχες κι ανασφαλείς με δόντια ήδη ματωμένα
κι άλλοτε ερωτικές, δημιουργικές, όμορφες,,, σαν "εσένα"
η ντροπή μου είναι μεγάλη...
πόσα έχω κρυμμένα στα αμπάρια μου και δεν τα δώρισα ποτέ μου,
μιά κίνηση απλή, να ξετυλίξει το αμιγές ερυθρό, χωρίς προσμίξεις και ενέσεις αυταρέσκειας
η μουσική μου είναι ένα σύννεφο...
ένα βήμα εγώ, ένα εκείνη,
με ακολουθεί σαν κινούμενη σκιά...
όταν με συντροφεύει, αραιώνει και παιρνούν οι αχτίδες της ζεστές στο δέρμα
όταν δεν την ορίζω, με καταδιώκει με βρυσιές ηλεκτρισμένες κι άναρχες σκέψεις
ο στίχος μου είναι ένας κόσμος...
φτιάχνεται σιγά σιγά με απέραντη αγάπη για "εσένα"
ακόμα κι όταν η πένα μου καταργεί τα πάντα σε αυτόν,
δε θέλω να μείνουν οι ικανοί,
αλλά οι αγνοί κι οι ελεύθεροι...
"...πριν απ'τα μάτια μου ήσουν φως,
πριν απ'τον έρωτα, έρωτας
κι όταν σε πήρε το φιλί, γυναίκα..."
το κορμί μου είναι ανθρώπινο...
προχωρά στη μέρα τρέχοντας,
στο ηλιοβασίλεμα στενάζει,
το βράδυ γέρνει πλάι σε προσευχές
στα όνειρα που θέλησε να ζήσει,
και στην αυγή την ανάσα μου γεννά
στο πρώτο άνοιγμα των ματιών, στην ηλιόλουστη καλημέρα σου
ο λόγος μου είναι φτηνός...
για να παρέχει στους άλλους το δικαίωμα να μιλούν και να προσπερνούν πιο δυνατοί από εμένα...
* οι στίχοι: ...πριν απ'τα μάτια μου ήσουν φως,
πριν απ'τον έρωτα, έρωτας
κι όταν σε πήρε το φιλί, γυναίκα...
είναι του Οδυσσέα Ελύτη
** η τελευταία στροφή είναι βασισμένη σε στίχους του Χάρη Αρώνη
