Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Αν μη τι άλλο!


Τσιπουράκι, το Άγιο.

Αφού λοιπόν μαζέψουμε τα σταφύλια μας και τα αφήσουμε μέσα σε βαρέλια μέχρι να πραγματοποιηθεί η ζύμωση, (προσοχή! μόνο σταφύλια όχι κοτσάνια κτλ, αν και πολλοί τα βάζουν και αυτά..)

Φτάνουμε στο καζάνι.
Τα ταααααα!!!!!


Είναι κάτι σαν αυτό που είδατε στο εργαστήριο της χημείας, στο πιο μεγάλο του. Οι σπασίκλες θα το πείτε αποστακτήριο. Μην ανησυχείτε, μέσα σε αυτό το χώρο θα περάσουμε τις επόμενες 15+ ώρες μας και στο τέλος δε θα θυμάστε αν τελικά το λένε καζάνι, αποστακτήριο, Βάνα Μπάρμπα ή πέτρα ακανόνιστου σχήματος που κυλάει στο βρώμικο ρυάκι.

Ανάβουμε τη φωτιά με μπόλικα ξύλα (όχι για να φτιάξουμε ατμόσφαιρα), τόσα ώστε να μην μπορούμε εύκολα να πλησιάσουμε προς το μέρος της. Σιγά σιγά η θερμοκρασία ανεβαίνει....

Παράλληλα ανάβουμε και τις ψησταριές που περιμένουν με ανοιχτά τα πόδια απαραίτητους μεζέδες που θα συνοδέψουν την όλη ιεροτελεστία. Σε αυτό το σημείο δε μπορώ παρά να αναφέρω τα ζουμερά χωριάτικα πρασσάτα λουκάνικα, τα τρυφερά κοψίδια με πιπέρι και ρίγανη, τα συκωτάκια που θα τιμήσω με μπόλικο λεμόνι, τις μπριζόλες που θα σιγοψηθούν για να μείνει το ζουμί τους. Στη λίστα με τα ψητά της ημέρας, όπως προσέξατε, παρέλειψα και όχι τυχαία το κοτόπουλο. Το κοτόπουλο σήμερα απαγορεύεται. Είναι η παγκόσμια ημέρα χωρίς κοτόπουλο. Τυχόν ενστάσεις δε θα ληφθούν υπ' όψιν.


Ένα ένα ρίχνουμε τα βαρέλια με τα σταφύλια μέσα στο καζάνι....


...και ο "Μυρίζω το τσίπουρο και ξέρω πόσους βαθμούς είναι" ή αλλιώς "Μ", ρίχνει την κατάλληλη ποσότητα γλυκάνισου (ναι. γλυκάνισου. έτσι το πίνουμε.-)




Από κει και πέρα περιμένουμε πίνοντας και τρώγοντας....



που και που κοιτάμε σε τι βαθμούς έχουμε φτάσει....



το σταματάμε συνήθως στους 21, άντε 22 (μη γίνει αποκλειστικά για εντριβές...) και μετά ξανάπίνουμε.
Μόλις τελειώσει το ποτήρι μας το γεμίζουμε.
Αφού επαναλάβουμε το παραπάνω πολλές φορές, ο χώρος σιγά σιγά γεμίζει άγιες γλυκιές μυρωδιές απόσταξης και το κεφάλι μας γίνεται σιγά σιγά ένα με το καζάνι.


Και του χρόνου να 'μαστε καλά!


Backstage:
ο Μ:



οι σημειώσεις του...


σκαλίζοντας τα κάρβουνα...



Είθε το γιαούρτι με μέλη, ο JBuddha, o atrihos pithikos, και ο chris kexa να τελέσουν μια μέρα μαζί τα παραπάνω
:)
Εις υγείαν

Αν μη τι άλλο!


Τσιπουράκι, το Άγιο.

Αφού λοιπόν μαζέψουμε τα σταφύλια μας και τα αφήσουμε μέσα σε βαρέλια μέχρι να πραγματοποιηθεί η ζύμωση, (προσοχή! μόνο σταφύλια όχι κοτσάνια κτλ, αν και πολλοί τα βάζουν και αυτά..)

Φτάνουμε στο καζάνι.
Τα ταααααα!!!!!


Είναι κάτι σαν αυτό που είδατε στο εργαστήριο της χημείας, στο πιο μεγάλο του. Οι σπασίκλες θα το πείτε αποστακτήριο. Μην ανησυχείτε, μέσα σε αυτό το χώρο θα περάσουμε τις επόμενες 15+ ώρες μας και στο τέλος δε θα θυμάστε αν τελικά το λένε καζάνι, αποστακτήριο, Βάνα Μπάρμπα ή πέτρα ακανόνιστου σχήματος που κυλάει στο βρώμικο ρυάκι.

Ανάβουμε τη φωτιά με μπόλικα ξύλα (όχι για να φτιάξουμε ατμόσφαιρα), τόσα ώστε να μην μπορούμε εύκολα να πλησιάσουμε προς το μέρος της. Σιγά σιγά η θερμοκρασία ανεβαίνει....

Παράλληλα ανάβουμε και τις ψησταριές που περιμένουν με ανοιχτά τα πόδια απαραίτητους μεζέδες που θα συνοδέψουν την όλη ιεροτελεστία. Σε αυτό το σημείο δε μπορώ παρά να αναφέρω τα ζουμερά χωριάτικα πρασσάτα λουκάνικα, τα τρυφερά κοψίδια με πιπέρι και ρίγανη, τα συκωτάκια που θα τιμήσω με μπόλικο λεμόνι, τις μπριζόλες που θα σιγοψηθούν για να μείνει το ζουμί τους. Στη λίστα με τα ψητά της ημέρας, όπως προσέξατε, παρέλειψα και όχι τυχαία το κοτόπουλο. Το κοτόπουλο σήμερα απαγορεύεται. Είναι η παγκόσμια ημέρα χωρίς κοτόπουλο. Τυχόν ενστάσεις δε θα ληφθούν υπ' όψιν.


Ένα ένα ρίχνουμε τα βαρέλια με τα σταφύλια μέσα στο καζάνι....


...και ο "Μυρίζω το τσίπουρο και ξέρω πόσους βαθμούς είναι" ή αλλιώς "Μ", ρίχνει την κατάλληλη ποσότητα γλυκάνισου (ναι. γλυκάνισου. έτσι το πίνουμε.-)




Από κει και πέρα περιμένουμε πίνοντας και τρώγοντας....



που και που κοιτάμε σε τι βαθμούς έχουμε φτάσει....



το σταματάμε συνήθως στους 21, άντε 22 (μη γίνει αποκλειστικά για εντριβές...) και μετά ξανάπίνουμε.
Μόλις τελειώσει το ποτήρι μας το γεμίζουμε.
Αφού επαναλάβουμε το παραπάνω πολλές φορές, ο χώρος σιγά σιγά γεμίζει άγιες γλυκιές μυρωδιές απόσταξης και το κεφάλι μας γίνεται σιγά σιγά ένα με το καζάνι.


Και του χρόνου να 'μαστε καλά!


Backstage:
ο Μ:



οι σημειώσεις του...


σκαλίζοντας τα κάρβουνα...



Είθε το γιαούρτι με μέλη, ο JBuddha, o atrihos pithikos, και ο chris kexa να τελέσουν μια μέρα μαζί τα παραπάνω
:)
Εις υγείαν