65daysEcstatic

Την παρασκευή που μας πέρασε στο 8ball γνώρισα τη μουσική έκσταση.
Σε ένα 2012 που κυλούσε απαρατήρητο, παρόλα τα μεγάλα μουσικά ονόματα, σκάσανε μύτη οι 65daysofstatic και με μια στριφογυριστή αστραπιαία κλωτσιά κατάφεραν και σπάσαν τη χοντρή τζαμαρία που μας χώριζε από τη συναυλιακή ικανοποίηση!
Από την αρχή δώσανε να καταλάβουμε πως δεν αστειεύονται. "Εδώ θα χτυπηθείτε μάγκες, θα ανατριχιάσετε" μας είπαν. Είναι φυσικό η μονοτονία, η κούραση, η αδιαφορία, να φωνάζουν απεγνωσμένες Retreat! Retreat! αφού ήδη στο δεύτερο τραγούδι είχαμε κουρδιστεί όλοι με πληρότητα, αισιοδοξία απορροφώντας την απίστευτη ενέργεια της μπάντας.

Ο ντράμερ, σαν θεωρητικό παράδειγμα φυσικής, διατηρούσε από το μηδενικό δευτερόλεπτο μέχρι το τέλος την ίδια προκλητικά υψηλή δυναμική, χωρίς απώλειες, χωρίς να φθίνει. Όλη η μπάντα το απολάμβανε και το κοινό δεν είχε άλλη επιλογή από το να (προσπαθεί εκστασιασμένο να) συντονιστεί στους άναρχους μα τόσο εγκεφαλικά οικείους ρυθμούς των τεσσάρων από το Sheffield.




Χαίρομαι που οι συνοδοιπόροι μου έζησαν τις ίδιες στιγμές 500 χιλιόμετρα μακριά :)
Μπράβο μας! Θα κάνουμε καιρό να τους ξαναδούμε, όπως μας εξομολογήθηκε ο κιθαρίστας, Joe Shrewsbury. Υπομονή!