Το ζεστό αεράκι που έφερνε ο ανεμιστήρας μου ζητούσε να ανοίξω τα μάτια.
Το δέρμα φούσκωσε, τα αυτιά τεντώθηκαν και οι τρίχες άρχισαν να ανθίζουν πάλι, σα να μην είχα κοιμηθεί καθόλου.
Ο καναπές είναι γεμάτος τρίμματα καπνού, δύο ούζα τελειωμένα. Στο ένα χέρι ένα τσιγάρο, είναι ήδη αναμμένο, και το άλλο ψάχνει τον Μπουκόφσκι.
Μου έκανε καλή παρέα ο γέρος. Ίσως τα πάθη του με κάνανε να νιώθω ανώτερος,,, ίσως να τον συμπονώ,,,ίσως οι ιστορίες του να'ναι τόσο αληθινές που θέλω να του κάνω παρέα στην τελευταία σταγόνα του μπουκαλιού,,,ίσως να τον ζηλεύω,,,
Πάντα ασυνεπής στη ζωή και πάντα συνεπής στο αλκοόλ, στον έρωτα και στα σκυλίσια γαμήσια του,,,
Η Αθήνα τέλη Αυγούστου...αρχίζει και βρίσκει σιγά τους ρυθμούς της,,,,
ο συναγερμός που άφησε να βαράει ένας μαλάκας,,,
οι τρέντηδες που πηδιούνται με το αμάξι τους κάθε βράδυ (με τα καινούρια σαμπγουφερ να τραγουδάνε τη ύστατη στιγμή που ο κυρ Βαγγέλης θα τρομάξει από τον θόρυβο και με το άσπρο του βρακί θα σηκωθεί να πιεί ένα ποτήρι κρύο νερό),,,,
τα κοριτσάκια που θέλουν να πιάσουν ουρανό φορώντας τα ψηλοτάκουνά τους,,,
οι Δελτάδες που πίνουν τον καφέ τους στο διπλανό τυροπιτάδικο,,,
οι Πακιστανοί στα τζάμια μας,,
οι άστεγοι να ζητούν βοήθεια περνώντας από βαγόνι σε βαγόνι,,,
εσύ που είσαι εκεί,,,
κι εγώ,,, ακόμα εδώ...
Η Αθήνα είναι σκληρή πόλη για να ζεις,,,
έχει τους δικούς της κανόνες και τους δικούς της ρυθμούς.
Δεν συμμορφώνεσαι;
Αν δεν μπορέσεις να φύγεις, θα σου κρατάνε παρέα κάθε βράδυ οι ειδήσεις των 9.
Η ώρα είναι 2.30 τα ξημερώματα και προσπαθώ να ακούσω εμένα, μήπως και μου πω κάτι καινούριο,,,πάλι τα ίδια σκατά θα μου αραδιάσω.
το ούζο ξανατελειώνει και μαζί του οι τελευταίες όμορφες σκέψεις μου...
καληνύχτα,,,
