,,,κι έτσι άγγιξα κι εγώ κάτι μελαγχολικές χορδές,
χορδές που δεν παίζουν για να σε ψυχαγωγήσουν,
ούτε για να σου υπενθυμίσουν την υλική τους υπόσταση,
αλλά για να περάσουν μέσα από τις σκληρές άκρες των δαχτύλων σου... καίνε,,,
σας λέω με καίνε? δε με πιστεύετε?
κυλάνε μέσα στην ανάσα μου,
έγινε κι αυτή κόκκινη σαν το αίμα
το μόνο που μένει πραγματικό είναι η σκέψη, όσο και να φαίνεται περίεργο,,
κι όμως, έχω κάνει τόσα ταξίδια μαζί της που είναι τόσο ζωντανή δίπλα μου,,συντροφιά
μη με παρεξηγείς,, δε θέλω να σε υποχρεώσω να ακούσεις τις καμένες μουσικές μου...
απλά παρέα ζητάω,
είμαι μόνος μου,, και μόνο αυτές είναι εδώ και φωνάζουν...
φωνάζουν τόσο δυνατά,,,
είμαι μόνος,,
