Μια νύχτα, πρώτες πρωινές ώρες, μπαίνω στο messenger χαλαρός. Τσουπ. Νάτος ο φίλος τσιπουρόγατος (τότε) πετάγεται και αρχίζει κουβέντα. Κουβέντα στην κουβέντα, τραγούδι το τραγούδι η βραδιά περνάει ωραία... Αλλά τι βραδιά είναι αυτή, με μουσική (και τι μουσική!), με παρέα, με κουβεντούλα... Κάτι λείπει. Πάω στο ψυγείο και πέρνω μια μποτίλια τσίπουρο γιαννιώτικο - του Σιάτρα αν έχετε ακουστά. Πίνω μια γουλιά και ανάβω τσιγάρο. Τη μια 'καμμένη' βραδιά ακολούθησαν άλλες. Κουβέντα, τσιγάρα, Godspeed και Do Make, και φυσικά τσίπουρο. (αυτή τη στιγμή ακούω το Galaxy of Scars του Third Eye Foundation). Την επομένη της συναλίας των Do Make στο Rodeo, να'μαστε πάλι τρεις νοματαίοι (τσιπουρόγατοι όλοι εκπαιδευμένοι στα Γιάννενα) συζητάμε ενθουσιασμένοι για το προηγούμενο βράδυ. Και πίνουμε τσίπουρα. Ώσπου κάποιος είχε την ιδέα να διαβάσουμε κριτικές... Η μαλακία πήγαινε σύννεφο. Άνθρωποι, που αυτοαποκαλούνται κριτικοί και πληρώνονται γι'αυτό, μιλάνε για μουσικές που δεν έχουν ξανακούσει και στην πραγματικότητα ούτε θέλουν να ασχοληθούν. Και τα πήραμε. Νευριάσαμε. Ο ποιητής Χαρέτης, ο μουσικός J Buddha (όχι δεν είναι ράπερ) και εγώ, ο συγγραφέας Άτριχος Πίθηκος. Ταπεινοί σου δούλοι Άγιο Τσιπουράκι. Εμείς οι απόγονοι του Βάκχου απόφασίσαμε εν μία νυκτι και εν μέσω τσιπουροchat να φτιάξουμε αυτό το τσιπουρομπλογκ και να γράφουμε μαζί με όλους τους τσιπουρόγατους ότι γουστάρουμε και ότι μας βάλει στο μυαλό το διάφανο σου σώμα...
Άτριχος Πίθηκος, 30/10/2009
